Beschrijving

Doel
Het doel is te verkennen of de vrijkomende CO2 van een nieuw type, decentraal geplaatste bioreactoren geschikt is voor CO2-invulling. Deze bioreactoren produceren via aerobe conversie voor de tuinbouw bruikbare meststoffen uit stromen van andere agrarische sectoren. Door het bijvoeden met andere zijstromen bieden deze de mogelijkheid om daarnaast ook hoogwaardige CO2 te produceren op de bedrijven. De bioreactoren worden ontwikkeld voor productie van bruikbare meststoffen, maar de vrijkomende CO2 kan mogelijk ook worden benut (dit onderzoek).

Projectbeschrijving
Er wordt gewerkt aan een nieuwe type bioreactor voor de productie van bruikbare meststoffen. Het gaat hier om een nieuwe type bioreactor die gebruikt maakt van een aeroob proces: er moet zuurstof (in lucht) worden ingebracht. Hierin verschilt het van anaerobe vergisters. Dit idee is opgepakt door verschillende commerciële partijen. Deze reactoren zijn tot 10 m3 groot. De vraag is of de vrijkomende CO2 ook kan worden benut en hoe de productie daarvan kan worden gestuurd.
Door de sturen met verschillende inputstromen, kan worden gestuurd op de hoeveelheid CO2 die uit het proces vrijkomt. De eerste berekeningen tonen aan dat de reactor 20-25 % van de CO2 behoefte van een kas voor zijn rekening zou kunnen nemen, terwijl door het bijvoeden met andere bronnen hij in principe zowel voldoende meststoffen als voldoende CO2 zou moeten kunnen leveren.

Dit project bestaat uit een deskstudie met de volgende vier onderdelen:

1. Er wordt een aanvullende inventarisatie van de beschikbare reststromen uitgevoerd
2. Er is al een eerste generatie bioreactoren commercieel beschikbaar bij de firma Van der Knaap die een kas van vloeibare meststoffen uit organische bronnen kan voorzien. Bepaald wordt wat de verhoudingen (in de praktijk) zijn voor N en C voor verschillende inputstromen. Er wordt geïnventariseerd welke technische aanpassingen moeten worden doorgevoerd en welke aanvoervoedingen (feedstock) daarbij horen om de bioreactoren geschikt te maken voor de CO2-voorziening in een commerciële kas. Er wordt gekeken hoeveel CO2 er precies kan worden geproduceerd, hoe zuiver de CO2 is en of er nog aanvullende zuiveringsstappen nodig zouden zijn.
3. Er wordt een Pakket van Eisen opgesteld waar de bioreactor aan moet voldoen, in welke range de te verwachten CO2-productie zit, plus enkele voorbeelden van feedstock opties.
4. Met OCAP worden de consequenties voor de distributie doorgesproken. Er zijn op voorhand twee scenario’s denkbaar: één waarbij de CO2 direct door de tuinder zelf gebruikt wordt en er geen distributeur tussen zit. De andere is dat de CO2 via OCAP in regionale ‘minigrids’ kan worden geleverd. 
5. Er wordt een eindrapport opgeleverd waarin de technische en economische haalbaarheid van het ontwikkelen van zo’n nieuwe aanvullende module van een aerobe bioreactoren staat beschreven.