PPO en Hoogendoorn hebben een methode ontwikkeld om de opening van de huidmondjes te kunnen meten en op basis daarvan meer direct te kunnen vaststellen of verdamping en CO2-opname optimaal verlopen. Verhoging van de CO2-concentratie in een kas door het dichthouden van de luchtramen heeft alleen zin wanneer de huidmondjes ver genoeg openstaan om die CO2 ook op te nemen. Anderzijds kunnen te hoog oplopende kastemperaturen of te veel instraling leiden tot een dusdanig hoge verdamping dat verwelking dreigt. Op dat moment kan worden besloten om de verdamping te beperken door de instraling te verminderen.
In dit onderzoek is een nieuwe theoretische basis gelegd voor het functioneren van het huidmondje. Daarbij is de energiebalans het uitgangspunt en kan met een rekenmodel, een zogenaamde softsensor, de gemiddelde stand van de huidmondjes uitgerekend worden. Door middel van een nieuw ontwikkelde stempelmethode kon in enkele seconden een afdruk worden gemaakt van een huidmondje zonder de plant te beschadigen. Helaas leverden beide methoden niet altijd overeenstemming op.
Waarschijnlijk kan alleen het meten van de daadwerkelijke verdamping en de CO2-opname van een groter aantal planten de nauwkeurigheid van de softsensor aantonen. De beide methoden zijn ook nog vergeleken met de uitkomsten van een veelgebruikt meetinstrument, de Porometer, maar er was geen sprake van een betrouwbare correlatie.
Daarnaast geeft dit onderzoek aanwijzingen dat de bestaande methoden van huidmondjesmeting en gewasverdampingsmodellen ter discussie gesteld kunnen worden. Hiervoor is meer onderzoek nodig.
| Projectnummer | 12631 |
|---|---|
| Startdatum | 01-08-06 |
| Einddatum | 01-08-07 |
| Afgerond | Ja |
| Budget | €- |
| Uitvoerder | PPO Glastuinbouw |
| Document |
